Malou: ‘Wat gaat er om in het hoofd van een voorwielendief?’
Malou Holshuijsen, presentatrice bij Radio 1 voor BNN VARA, schrijft over de schoonheid van het leven met alle vieze randjes die daarbij horen. Niet zoals het staat afgebeeld op haar Instagram account: zoet en onbesmet, maar met alle gebreken en mislukkingen. Leve het ongemak, weg met de schaamte.
In Amsterdam zetten wij fietsen tegen ieder beschikbaar object omdat de fietsenstallingen voller zitten dan een gemiddelde foie gras-gans. De fietsparkeerzones en dubbeldekstallingen puilen uit, waarna er vaak nog zeven barrels tussen worden geramd. Soms als je haast hebt, omdat je bijvoorbeeld je trein moet halen, trek je er een willekeurige fiets uit, zet je jouw fiets op die plek en laat je de fiets die je er zojuist hebt uitgetrokken voor dood op de stoep liggen.
Lees ook: Malou: 'Ik ging met kids naar Artis. En wat vonden ze het leukst?'
Had die sukkel die hem netjes in het rek plaatste maar een extra slot moeten hebben. Met een beetje mazzel haalt de gemeente de fiets dan weg, zodat de sukkel - die de fiets gewoon juist stalde - deze voor een paar tientjes mag terugkopen uit het fietsendepot. Laatst zag ik zo’n lul die iemands fiets uit het rek trok en zijn eigen fiets erin schoof. Ik kon niet niets doen, dat ging zo:
Ik: ‘Jij bent echt een lul.’
Hij: ‘Ja, weet ik.’
Einde gesprek.
Wij zetten onze fietsen niet alleen in andermans stallingen. In Amsterdam zetten we fietsen tegen bomen, palen, etalages met bordjes gelieve hier geen fietsen plaatsen en andermans fietsen, en dan maken we onze fiets met slot vast aan die van jou, tuinen, auto’s, kinderwagens, bruggen, verkeersborden, terrasstoelen, je moeder. En als het echt niet anders kan aan prullenbakken.
Vanavond heb ik afgesproken bij een restaurant in het Vondelpark en zet ik mijn fiets tegen een klein hekje. Omdat ik weet dat ze liever niet hebben dat ik mijn fiets tegen dit hekje zet - er hangt namelijk een verboden-fietsen-te-plaatsen-bordje aan - zet ik mijn fiets goed vast met mijn extra slot. Binnen is het gezellig. We drinken honderdtien wijn en nog meer. Alle wijn in het Vondelpark gaat op en we wringen de flessen uit. Als ik buiten kom en mijn fiets wil losmaken, zie ik dat mijn voorwiel is gestolen. De losgeschroefde moertjes liggen keurig naast elkaar op de grond.
Ik heb me laten vertellen dat junkies vaak fietsbellen stelen omdat ze daar heroïne in kunnen verhitten. Echter, een voorwiel? Daar had ik nou nog nooit van gehoord. Wie jat er nou een voorwiel? Wat voor en hoeveel drugs kun je kopen met een voorwiel? Hoeveel kost een voorwiel eigenlijk? En als je een voorwiel jat, doe je dat dan omdat jouw voorwiel eerder die avond werd gestolen? Wat gaat er om in het hoofd van een voorwielendief?
Veel vragen.
Ik vraag het aan een van mijn vrienden die zojuist de discussie met een Uber-chauffeur is aangegaan. ‘Hoezo, je neemt de fiets niet mee? Het is een fiets zonder wiel.’ Wat de Uber-chauffeur betreft zakken we er maar in. Wat mijn vriend betreft zakt de Uber-chauffeur er maar lekker zelf in. Even later maken we de fiets vast aan een paal. De Uber is weg en wij proberen random taxi’s aan te houden.
Lees ook: Malou: 'Waarom sommige mannen op de brandstapel mogen van mij'
De volgende ochtend vervloek ik mezelf, witte wijn, rode wijn en de fietswielendief. Als mijn kater, mijn voorwielloze fiets en ik bij de fietsenmaker binnenstrompelen komt de fietsenmaker naast me staan. ‘Ik zie het al. Je voorlicht doet het niet!’ grapt hij. Hij voegt eraan toe dat een nieuw wiel 45 euro kost. Wil ik daar ook banden bij dan kom ik uit op een karige 65 euro.
Ik vraag of dat ook een grap is.
Drie minuten later toets ik mijn pincode in.
Lees hier meer columns van Malou Holshuijsen.
